پیام مریم رجوی به کنفرانس ژنو: وظایف جامعه بین‌المللی در قبال ایران ـ اشرف
8مارس ۲۰۱۱ (17اسفند 89)
به نمایندگان مجلس ژنو، نمایندگان سازمانهای مدافع حقوق‌بشر و همه شخصیتهای سیاسی و دیپلوماتهای محترم،
به همه شما درود می‌فرستم.
از ابتکار اکثریت نمایندگان مجلس سوئیس در انتشار بیانیه‌یی در حمایت از اشرف و مقاومت ایران تقدیر می‌کنم.
این کنفرانس، همزمان با بهاران ملتهای شمال آفریقا و خاورمیانه است. آنها دیگر زندگی زیر سایه استبداد و فقر را تحمل نمی‌کنند. از این‌رو با فداکاری بسیار در طلب دموکراسی و آزادی هستند.
این وضعیت، تجدید‌نظر در سیاست دولتهای غرب نسبت به خاورمیانه و مشخصاً دیکتاتوری حاکم بر ایران را اجتناب‌ناپذیر کرده است. مردم ایران در هفته‌های اخیر بارها برای تغییر رژیم قیام کرده‌اند.
بنابراین، ایستادن در کنار یک فاشیسم مذهبی بیش از همیشه شنیع است.
هم‌چنین شاهد تهدید آشکار رژیم ملایان علیه کشورهایی هستیم که در حال طی‌کردن دوران گذار هستند.
و سرانجام شاهد رسوایی سیاستی هستیم که تاکنون حقوق‌بشر مردم کشورهای خاورمیانه را نادیده گرفته است.
امروز کشتار و نقض حقوق‌بشر توسط رژیمهای دیکتاتوری در خاورمیانه و شمال آفریقا، انزجار جهانی را برانگیخته است. اما ملایان در ایران چند برابر بیش از مجموع اعدامهای سیاسی در تمام این کشورها، اعدام کرده‌اند.
از این رو ملل‌متحد باید وضعیت ایران را در صدر اولویتهای خود قرار بدهد.
یادآوری می‌کنم که نزدیک ژنو، پروفسور کاظم رجوی بر اساس دستور مقامات رژیم ترور شد. گناه او دفاع از حقوق‌بشر در ایران بود.
بسیار شرم‌آور است که به‌جای مجازات ملایان و مقامهای دست‌نشانده آنها، حالا ممنوعیت سفر آنها به اروپا لغو می‌شود تا بتوانند در اجلاس شورای حقوق‌بشر در ژنو حضور یابند.
وانگهی، پس از شورش ملتهای منطقه علیه سرکوب و نقض حقوق‌بشر، جای آن است که شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد به رویکرد قبلی خود خاتمه بدهد. این غیرقابل‌تحمل است که سرکوب و اعدامها به‌خصوص اعدام زنان در ایران این‌گونه با سکوت رو‌به‌رو می‌شود.
من از یک فاجعه در ایران صحبت می‌کنم. از یک جنگ دائمی علیه مردم ایران. با دستگیریهای روزانه به‌طور متوسط 2هزار نفر که سال‌به‌سال بیشتر می‌شود. با شکنجه‌ها و تجاوز‌های دائمی علیه زندانیان.
لازم است شورای حقوق‌بشر تعهدات تازه‌یی در دفاع از استانداردهای حقوق‌بشر بپذیرد.
به‌مناسبت برگزاری این کنفرانس در سوئیس، ضروری است به یک تناقض چشمگیر اشاره کنم.
سوئیس از یکسو مقر نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق‌بشر است. از این‌رو نام سوئیس امدادرسانی به سرکوب‌شدگان را تداعی می‌کند.
از سوی دیگر دولت سوئیس یکی از مهمترین طرفهای معامله و مماشات با بزرگترین ناقض حقوق‌بشر در جهان است.
در دوره روی‌کار‌آمدن پاسدار احمدی‌نژاد، سوئیس روابط اقتصادی خود با این رژیم را دو برابر کرد. در سال ۲۰۱۰، سال گسترش تحریم بین‌المللی ملایان، سوئیس نزدیک به 900نوع کالا به ایران صادر کرده است. کالاهایی که بخشی از کلیدی‌ترین نیازهای رژیم ملاها محسوب می‌شود.
اجازه بدهید به فشارهای سرکوبگرانه ملایان علیه اشرف اشاره کنم. جایی‌که رژیم بیشترین تهدید را از آن احساس می‌کند.
از شروع سال ۲۰۰۹ اشرف تحت محاصره شدید دولت عراق قرار گرفته است. ممنوعیتهای بسیاری به اجرا گذاشته‌اند. هم برای دیدار خانواده‌های اشرفیها و وکلای آنها، هم برای ورود بسیاری از نیازهای پایه‌یی و حتی مواد غذایی و پوشاک.
در ماههای اخیر از ورود پزشک متخصص یا جراح به بیمارستان اشرف ممانعت می‌شود و ورود شمار زیادی از داروها منع شده است. سیاست ملایان در این زمینه زجرکش‌کردن بیماران است.
یک نمونه مهدی فتحی است. به علت عدم رسیدگی به‌موقع، او در 10دسامبر گذشته پس از یک سال درد و رنج، درگذشت. نمونه دیگر کاظم نعمت‌اللهی است که از یک سال پیش به‌دلیل عدم درمان، هر دو کلیه‌اش در حال از کار افتادن است.
این‌جا شما عکسهای اشرفیهایی را می‌بینید که نیاز فوری به درمان و پزشکان متخصص دارند، اما کمیته سرکوب برای آن مانع ایجاد می‌کند.
از یک سال پیش مأموران وزارت اطلاعات با نصب بلندگوهای قوی در اطراف اشرف، 24ساعته با صدای گوش‌خراش در حال تهدید علیه ساکنان اشرف هستند. در غیاب یک واکنش جدی بین‌المللی، تعداد بلندگوها به 210عدد رسیده است.
یک عامل تهدیدهای دیکتاتوری ایران است. ملاهایی که امروز در محاصره قیامها و جوانان، قادر به حفظ ثبات خود نیستند و آینده‌یی برای خود نمی‌بینند.
عامل دیگر، وضعیت دولت عراق است که در قدرت‌بودنش را مدیون حمایت ملاهاست. دولتی که در مواجهه با اعتراضهای مسالمت‌آمیز مردم عراق در 25فوریه چندین نفر را در خیابانها به‌قتل رساند.
دولتی‌که 11تن از ساکنان اشرف را در ژوئیه ۲۰۰۹ به‌قتل رساند. چنین دولتی صلاحیت و نیت حفاظت اشرف را ندارد.
به‌همین دلیل، تصمیم ایالات متحده مبنی بر انتقال مسئولیت حفاظت اشرف به دولت عراق، یک خطای بزرگ بود. این تصمیم ناقض قوانین بین‌المللی بود.
وانگهی دولت آمریکا طبق قراردادی با یکایک ساکنان اشرف، متعهد به‌حفاظت آنها شده بود. در این زمینه سازمان ملل‌متحد نیز مسئولیت دارد که اشرف را تحت نظارت خود قرار دهد.
از این رو پیشنهاد ما این است که:
اولاً باید هیأتی از سوی ملل‌متحد برای نظارت دائمی در اشرف مستقر شود.
ثانیاً نیرویی از ایالات متحده حفاظت این هیأت را برعهده بگیرد.
از همه دولتها و مجامع بین‌المللی می‌خواهم که:
1 ـ با توقف خرید نفت از آخوند‌ها، مشارکت در تأمین هزینه سرکوب مردم ایران را متوقف کنید. 2 ـ پرونده نقض حقوق‌بشر رژیم آخوندی را به شورای امنیت ارجاع دهید. ما بر تعیین گزارشگر ویژه ملل‌متحد در مورد حقوق‌بشر در ایران تأکید داریم. 3 ـ ترتیبات ضروری برای صدور حکم جلب بین‌المللی خامنه‌ای به‌جرم جنایت علیه بشریت را فراهم سازید. 4 ـ برای لغو محاصره اشرف، لغو ممنوعیت دارو و برچیدن بلندگوها در اشرف به‌اقدامهای فوری دست بزنید.
برای اجلاس شما آرزوی موفقیت می‌کنم
و از همه شما متشکرم
8مارس ۲۰۱۱ (17اسفند 89)
دوستان گرامی،
به کنفرانس شما درود می‌فرستم.
به آقای دوداردل، ریاست محترم کنفرانس، خانم پرگو، آقای هوارد دین، پرفسور وج‌وود، پروفسور زیگلر، خانم اریکا زیگلر، آقای داگه، آقای ری‌ال، خانم جان‌کلم و آقای بارتاسا،به کنفرانس شما درود می‌فرستم.
به نمایندگان مجلس ژنو، نمایندگان سازمانهای مدافع حقوق‌بشر و همه شخصیتهای سیاسی و دیپلوماتهای محترم،
به همه شما درود می‌فرستم.
از ابتکار اکثریت نمایندگان مجلس سوئیس در انتشار بیانیه‌یی در حمایت از اشرف و مقاومت ایران تقدیر می‌کنم.
این کنفرانس، همزمان با بهاران ملتهای شمال آفریقا و خاورمیانه است. آنها دیگر زندگی زیر سایه استبداد و فقر را تحمل نمی‌کنند. از این‌رو با فداکاری بسیار در طلب دموکراسی و آزادی هستند.
این وضعیت، تجدید‌نظر در سیاست دولتهای غرب نسبت به خاورمیانه و مشخصاً دیکتاتوری حاکم بر ایران را اجتناب‌ناپذیر کرده است. مردم ایران در هفته‌های اخیر بارها برای تغییر رژیم قیام کرده‌اند.
بنابراین، ایستادن در کنار یک فاشیسم مذهبی بیش از همیشه شنیع است.
هم‌چنین شاهد تهدید آشکار رژیم ملایان علیه کشورهایی هستیم که در حال طی‌کردن دوران گذار هستند.
و سرانجام شاهد رسوایی سیاستی هستیم که تاکنون حقوق‌بشر مردم کشورهای خاورمیانه را نادیده گرفته است.
امروز کشتار و نقض حقوق‌بشر توسط رژیمهای دیکتاتوری در خاورمیانه و شمال آفریقا، انزجار جهانی را برانگیخته است. اما ملایان در ایران چند برابر بیش از مجموع اعدامهای سیاسی در تمام این کشورها، اعدام کرده‌اند.
از این رو ملل‌متحد باید وضعیت ایران را در صدر اولویتهای خود قرار بدهد.
یادآوری می‌کنم که نزدیک ژنو، پروفسور کاظم رجوی بر اساس دستور مقامات رژیم ترور شد. گناه او دفاع از حقوق‌بشر در ایران بود.
بسیار شرم‌آور است که به‌جای مجازات ملایان و مقامهای دست‌نشانده آنها، حالا ممنوعیت سفر آنها به اروپا لغو می‌شود تا بتوانند در اجلاس شورای حقوق‌بشر در ژنو حضور یابند.
وانگهی، پس از شورش ملتهای منطقه علیه سرکوب و نقض حقوق‌بشر، جای آن است که شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد به رویکرد قبلی خود خاتمه بدهد. این غیرقابل‌تحمل است که سرکوب و اعدامها به‌خصوص اعدام زنان در ایران این‌گونه با سکوت رو‌به‌رو می‌شود.
من از یک فاجعه در ایران صحبت می‌کنم. از یک جنگ دائمی علیه مردم ایران. با دستگیریهای روزانه به‌طور متوسط 2هزار نفر که سال‌به‌سال بیشتر می‌شود. با شکنجه‌ها و تجاوز‌های دائمی علیه زندانیان.
لازم است شورای حقوق‌بشر تعهدات تازه‌یی در دفاع از استانداردهای حقوق‌بشر بپذیرد.
به‌مناسبت برگزاری این کنفرانس در سوئیس، ضروری است به یک تناقض چشمگیر اشاره کنم.
سوئیس از یکسو مقر نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق‌بشر است. از این‌رو نام سوئیس امدادرسانی به سرکوب‌شدگان را تداعی می‌کند.
از سوی دیگر دولت سوئیس یکی از مهمترین طرفهای معامله و مماشات با بزرگترین ناقض حقوق‌بشر در جهان است.
در دوره روی‌کار‌آمدن پاسدار احمدی‌نژاد، سوئیس روابط اقتصادی خود با این رژیم را دو برابر کرد. در سال ۲۰۱۰، سال گسترش تحریم بین‌المللی ملایان، سوئیس نزدیک به 900نوع کالا به ایران صادر کرده است. کالاهایی که بخشی از کلیدی‌ترین نیازهای رژیم ملاها محسوب می‌شود.
اجازه بدهید به فشارهای سرکوبگرانه ملایان علیه اشرف اشاره کنم. جایی‌که رژیم بیشترین تهدید را از آن احساس می‌کند.
از شروع سال ۲۰۰۹ اشرف تحت محاصره شدید دولت عراق قرار گرفته است. ممنوعیتهای بسیاری به اجرا گذاشته‌اند. هم برای دیدار خانواده‌های اشرفیها و وکلای آنها، هم برای ورود بسیاری از نیازهای پایه‌یی و حتی مواد غذایی و پوشاک.
در ماههای اخیر از ورود پزشک متخصص یا جراح به بیمارستان اشرف ممانعت می‌شود و ورود شمار زیادی از داروها منع شده است. سیاست ملایان در این زمینه زجرکش‌کردن بیماران است.
یک نمونه مهدی فتحی است. به علت عدم رسیدگی به‌موقع، او در 10دسامبر گذشته پس از یک سال درد و رنج، درگذشت. نمونه دیگر کاظم نعمت‌اللهی است که از یک سال پیش به‌دلیل عدم درمان، هر دو کلیه‌اش در حال از کار افتادن است.
این‌جا شما عکسهای اشرفیهایی را می‌بینید که نیاز فوری به درمان و پزشکان متخصص دارند، اما کمیته سرکوب برای آن مانع ایجاد می‌کند.
از یک سال پیش مأموران وزارت اطلاعات با نصب بلندگوهای قوی در اطراف اشرف، 24ساعته با صدای گوش‌خراش در حال تهدید علیه ساکنان اشرف هستند. در غیاب یک واکنش جدی بین‌المللی، تعداد بلندگوها به 210عدد رسیده است.
یک عامل تهدیدهای دیکتاتوری ایران است. ملاهایی که امروز در محاصره قیامها و جوانان، قادر به حفظ ثبات خود نیستند و آینده‌یی برای خود نمی‌بینند.
عامل دیگر، وضعیت دولت عراق است که در قدرت‌بودنش را مدیون حمایت ملاهاست. دولتی که در مواجهه با اعتراضهای مسالمت‌آمیز مردم عراق در 25فوریه چندین نفر را در خیابانها به‌قتل رساند.
دولتی‌که 11تن از ساکنان اشرف را در ژوئیه ۲۰۰۹ به‌قتل رساند. چنین دولتی صلاحیت و نیت حفاظت اشرف را ندارد.
به‌همین دلیل، تصمیم ایالات متحده مبنی بر انتقال مسئولیت حفاظت اشرف به دولت عراق، یک خطای بزرگ بود. این تصمیم ناقض قوانین بین‌المللی بود.
وانگهی دولت آمریکا طبق قراردادی با یکایک ساکنان اشرف، متعهد به‌حفاظت آنها شده بود. در این زمینه سازمان ملل‌متحد نیز مسئولیت دارد که اشرف را تحت نظارت خود قرار دهد.
از این رو پیشنهاد ما این است که:
اولاً باید هیأتی از سوی ملل‌متحد برای نظارت دائمی در اشرف مستقر شود.
ثانیاً نیرویی از ایالات متحده حفاظت این هیأت را برعهده بگیرد.
از همه دولتها و مجامع بین‌المللی می‌خواهم که:
1 ـ با توقف خرید نفت از آخوند‌ها، مشارکت در تأمین هزینه سرکوب مردم ایران را متوقف کنید. 2 ـ پرونده نقض حقوق‌بشر رژیم آخوندی را به شورای امنیت ارجاع دهید. ما بر تعیین گزارشگر ویژه ملل‌متحد در مورد حقوق‌بشر در ایران تأکید داریم. 3 ـ ترتیبات ضروری برای صدور حکم جلب بین‌المللی خامنه‌ای به‌جرم جنایت علیه بشریت را فراهم سازید. 4 ـ برای لغو محاصره اشرف، لغو ممنوعیت دارو و برچیدن بلندگوها در اشرف به‌اقدامهای فوری دست بزنید.
برای اجلاس شما آرزوی موفقیت می‌کنم
و از همه شما متشکرم
No comments:
Post a Comment