دیروز کسی که سازمان ملل‌متحد را نمایندگی می‌کرد، یک پیشنهاد احمقانه کرد

درتاريخ ۱۹نوامبر۲۰۱۱ ـ ۲۸آبان۱۳۹۰ سمپوزيومي در واشنگتن تحت عنوان ”مسئوليت آمريكا در حفاظت اشرف، لغو ضرب الاجل مالكي” با حضور شخصيتهاي سياسي و حقوقي آمريكايي برگزارشد.ذيلا قسمت اول گزارش اين سمپوزيوم ميايد:

هاوارد دین، رئیس حزب دموکرات آمریکا۲۰۰۴ ـ ۲۰۰۹:
متشکرم، خیلی متشکرم، پاتریک، تام، برای کمک طولانی مدتتان در مورد این موضوع، خیلی متشکرم. آشنایی من با این موضوع از ژانویه امسال شروع شد، هرگز فکر نمی‌کردم روزی به این‌جا برسیم که ۴۱روز بیشتر به پایان ضرب الااجل مالکی باقی نمانده باشد.
۴۱روز ما نزدیک به ۳۰۰روز را فقط به‌خاطر این‌که دولت آمریکا نتوانست از جایش تکان بخورد و درک کند که ما به‌عنوان یک کشور چه چیزی برایمان مهم است و این اصولاً اشتباه است. من می‌خواهم در ابتدا در مورد سازمان ملل‌متحد صحبت کنم. به نظر من سازمان ملل‌متحد رأی شجاعانه‌یی در مورد به‌رسمیت شناختن فلسطین به‌عنوان یک عضو یونسکو داد، و بر همین اساس قانون آمریکا حکم داد آنها از کمک کنگره آمریکا محروم شوند که تقریباً ۲۰درصد از بودجه‌شان است.
من در کل فکر می‌کنم که سازمان ملل‌متحد یک سازمان بسیار مهم در جهان است، و قطع کردن کمک مالی به این سازمان اشتباه است، ولی دیروز کسی که سازمان ملل‌متحد را نمایندگی می‌کند، یک پیشنهاد احمقانه کرد که اگر ساکنان اشرف بدون هیچ ضمانتی در زمینه امنیتی چه از طرف سازمان ملل‌متحد یا آمریکا در داخل خاک عراق پراکنده شوند، مسأله‌یی نیست. من چگونه می‌توانم به کنگره آمریکا بروم و از آنها بخواهم که کمک مالی‌شان را به سازمان ملل متحد، بازگردانند، در صورتی‌که این سیاست بزدلانه چیزی است که آنها در عوض به ما می‌دهند؟ ما کارهای خیلی بهتر از این می‌توانیم انجام دهیم، و من از نمایندگان سازمان ملل‌متحد می‌خواهم در مورد کاری که انجام می‌دهند، فکر کنند.
ما، مابه‌ازاء سرمایه‌گذاری و کمکی که به سازمان ملل‌متحد می‌کنیم انتظار شجاعت داریم. ما هیچ کار عملی از سازمان ملل‌متحد در مورد حفاظت ۳۵۰۰تن که تک‌تکشان قرارداد ضمانت کتبی از دولت آمریکا برای حفاظتشان در دست دارند، ندیدیم. کسانی که یکایک توسط اداره تحقیقات فدرال آمریکا ـ بخش ضدتروریست- اف.بی.آی مورد تحقیقات قرار گرفتند و معلوم شد که حتی ۱نفرشان هم ربطی به تروریسم ندارد.
آقای مارتین کوبلر به من توضیح بده، چه منطقی برای کاری که کرده‌یی داری که در اصل امضای حکم اعدام ۳۵۰۰ شهروند بی‌سلاح است، این کاری نیست که سازمان ملل‌متحد انجام می‌دهد.
مالکی قرار است از کاخ سفید دیدن کند، من می‌دانم که بازدید از کاخ سفید یک تشریفات است، علامتی بسیار مهم برای به‌رسمیت شناخته شدن کسانی است که از کاخ سفید دیدن می‌کنند و اینها کشورهای مهمی هستند. ما نگفتیم که نخست‌وزیر مالکی تحت بازپرسی توسط دادگاه اسپانیایی به جرم جنایت جنگی است که در اشرف در ماه آوریل سال ۲۰۱۱ اتفاق افتاد.
چطور است که رئیس‌جمهور آمریکا از شخصی که تحت بازپرسی یک دادگاه به جرم جنایت جنگی است، دعوت می‌کند و با او در اتاق بیضی رئیس‌جمهور می‌نشیند؟ این دفتر به رئیس‌جمهور آمریکا تعلق ندارد به تمامی مردم آمریکا تعلق دارد و ما باید به کسانی که در این دفتر می‌نشینند، افتخار کنیم. هیچ شکی نیست که نخست‌وزیر عراق نیروهای عراقی را در هشتم آوریل سال ۲۰۱۱ به کمپ اشرف فرستاد که باعث کشته شدن ۳۶ اشرفی شد، این افراد به طرز وحشیانه‌یی توسط نیروهای عراقی که مالکی فرستاده بود، به قتل رسیدند.
این بدین معنی است که اگر مدارک حقیقت داشته باشند که من معتقدم حقیقت دارد، در اصل نخست‌وزیر به‌عنوان یک مجرم جنگی در دادگاه اسپانیا محکوم خواهد شد. من معتقدم که نوری مالکی، کسی که به کمک ما نخست‌وزیر عراق شد، یک جنایتکار جنگی است.
آمریکا باید متوجه باشد، ما باید مطمئن شویم که آمریکا به این مسأله توجه می‌کند، فقط گفتن این‌که ما به این مسأله توجه می‌کنیم کافی نیست. ما ۴۱روز بیشتر وقت نداریم. ۳۵۰۰تن بدون سلاح در بیابانهای عراق هستند که آمریکا در قرارداد کتبی به آنان گفته از شما حفاظت می‌کنیم. ما این‌جا مسئولیت به گردن داریم، من چنین فهمیدم که آقای سفیر گفته است ما کمک خواهیم کرد ولی مسئولیتی در این مورد نداریم. آقای سفیر، آقای رئیس‌جمهور، البته که ما مسئول هستیم، ما به آنها قول داده‌ایم، به آنها نوشته داده‌ایم، ما مسئولیت داریم، مسئولیت قانونی به گردن ماست. من دوست ندارم که کشورم در یک جنایت جنگی دست داشته باشد، چنان که هلندیها در صربستان دست داشتند، کسانی که روی خود را از یک جنایت برمی‌گردانند، شریک جرم هستند، که این مرا به نکته ما قبل آخر در صحبتهایم می‌رساند.
من هنوز نمی‌دانم که چرا سازمان مجاهدین خلق ایران در لیست است. من مطمئن هستم این وکلای حاذق برای شما توضیح خواهند داد که چرا سازمان مجاهدین خلق نباید در لیست باشد و من هم فکر می‌کنم آنها نباید در لیست باشند ولی من وکیل نیستم. ما می‌توانیم در این مورد بحث کنیم، اما من می‌دانم مدرکی وجود ندارد که من ببینم مجاهدین خلق باید در لیست باشند، کسی مدرکی به کنگره آمریکا ارائه نداده است، کسی به کمیته اطلاعات و امنیت کنگره پشت درهای بسته هیچ مدرکی نشان نداده است. کسی هیچ مدرکی در مطبوعات عمومی یا جلسات خصوصی به اعضای کمیته اطلاعات کنگره آمریکا ارائه نکرده است که سازمان مجاهدین خلق ایران از نظر قانونی یا حقوقی باید در لیست قرار بگیرد.
در این‌جا فقط یک توضیح وجود دارد که دولت فکر می‌کند اگر سازمان مجاهدین خلق را در لیست نگاه دارد، ملاها با ما خوش‌رفتار خواهند بود. خب، اولاً این یک سیاست شکست خورده است. من می‌دانم که وزارت‌خارجه تاریخچه طولانی دارد در دفاع از سیاستهای غلط خودش که گاهی بیش از ۵۰سال عمر دارند و این یکی دیگر از این اشتباهات است.
ما به نوعی در سال ۱۹۹۷ فکر می‌کردیم اگر سازمان مجاهدین خلق را نامگذاری کنیم، ملاهای رژیم ایران به عراق بمب نخواهند فرستاد و سربازان ما را به هوا نخواهند فرستاد، بمب اتمی درست نخواهند کرد، به تروریست در خاورمیانه و سراسر جهان کمک نخواهند کرد و شاید با ما خوش رفتار خواهند شد. حالا ۱۴سال از آن تاریخ گذشته است و من هیچ خوش رفتاری ندیده‌ام.
در حقیقت ما سیاست خارجی خود را به دولت ایران واگذار کرده‌ایم. به ملاهایی که بر ایران حکمرانی می‌کنند، به جای آن‌که به مردم ایران واگذار کنیم که سیاست خارجی رئیس‌جمهور و وزارت‌خارجه ما را شکل دهند. من این را می‌گویم به دو دلیل، من فکر می‌کنم که بی‌عدالتی بزرگی در حق ۳۵۰۰تن که به آنها قول حفاظت داده بودیم روا داشته‌ایم. من فکر می‌کنم آمریکا کشور بزرگی است، پس ما باید روی قول خود بایستیم. ولی من به‌دلیل بزرگتری بر این باور هستم، دلیلی که من بر این باور هستم ربط زیادی به اشرف ندارد، ربطی به سازمان مجاهدین خلق ندارد، به آمریکا مربوط است. این کشور بر مبنای کرامات انسانی در ۲۳۵سال پیش بنیان گذاشته شد.

من معتقد نیستم که آمریکاییها استثنایی هستند، من فکر نمی‌کنم که آمریکاییها بهتر از آفریقاییها یا آسیاییها یا کسانی دیگر هستند. ولی من فکر می‌کنم ما به‌خاطر محتویات آیین‌نامه بنیانگذاری کشورمان، به‌خاطر اعلامیه استقلال، و قانون اساسی‌مان یک ملت خاص محسوب می‌شویم. چون این مدارک چیزی را برقرار کردند که هیچ جای دیگر قبلاً انجام نشده بود. چیزی در قانون اساسی ما وجود دارد که در بهترین قوانین اساسی کشورهای دیگر وجود ندارد و آن حفاظت از گروههای کوچک سیاسی است. گروههای کوچک سیاسی نه گروههای کوچک قومی، چون حفاظت از گروههای کوچک قومی در بسیاری از قوانین اساسی کشورهای دیگر وجود دارد. چیزی که آمریکا به آن احترام می‌گذارد و به چراغ راه و نمونه‌یی برای کشورهای دیگر تبدیل شده است، ما معمولاً در سطح استاندارد هایمان زندگی نمی‌کنیم ولی ما بر تعهدی که به دیگران داده‌ایم، می‌ایستیم.
دلیلی که مردم حتی با وجود اشتباهاتمان به ما احترام می‌گذارند این است که ما از خودمان انتظار بیشتری به‌عنوان یک ملت داریم، و این چیزی است که این‌جا درخطر است.
ما چگونه عمل می‌کنیم درحالی‌که از خودمان چه چیزی را انتظار داریم. ما ۳۴۱روز پیش شروع کردیم. حداقل از زمانیکه من درگیر این موضوع بوده‌ام، وگرنه شما که خیلی پیش از آن شروع کرده بودید. آقای رئیس‌جمهور، ما باید الآن اقدام کنیم. نه تنها برای افراد در اشرف، نه فقط به‌خاطر این‌که ما باید رژیم حاکم در ایران را تغییر دهیم، ما باید اقدام کنیم چون ما به‌خاطر کشور خودمان برخاسته‌ایم، زمانی که برای افراد ساکن در اشرف می‌ایستیم.
و اگر ما این کار را انجام ندهیم، نه تنها ما شریک جرم در قتل ۳۵۰۰نفرکه به آنها قول حفاظت داده‌ایم خواهیم بود، بلکه در بی‌ارزش کردن اصول کشورمان هم دست خواهیم داشت، من فکر نمی‌کنم، هرگز هیچ رئیس‌جمهور آمریکایی، هرگز، بخواهد در این عمل دست داشته باشد

دوستان ديگر زمان نشستن نيست بايد اقدامي كرد.دولت عراق با نيات پست و جنايتكارانه خود ميخواهد عليه هموطنان مان در دركمپ اشرف حمام خوني ديگر راه اندازد-كه البته سركوب ديكته شده خامنه اي است. به عنوان ايراني آزاديخواه كه جان انسانها برايتان اهميت دارد,محكوم كنيد و هر كمكي كه از دستتان برمي آيد انجام بدهيد اين پتيشن را كه براي اين هدف ساخته شده است امضاء كنيد.
حتما براي امضاء فقط لايك نزنيد بلكه اسم و ايميل خودتان را وارد كنيد و بعد ساين اين كنيد
اطلاعات شما محفوظ ميماند
براي امضاء اينجا كليك كنيد