وينان دل به دريا افكناند به پاي دارنده آتش ها
زندگاني دوشادوش مرگ
پيشاپيش مرگ
هماره زنده از آن سپس كه با مرگ
همواره بدان نام كه زيسته بودند
كه تباهي از درگاه بلند خاطراشان
شرم سار و سرافكنده ميگذرد
در برابر تندر مي ايستند خانه را روشن ميكنن و مي ميرند
سوگند با شهيدان از مرگ نمي هراسيم همچون
شمايان تن به سازش و ذلت نمدهيم و تا
بركندن ريشه ولايت فقبه از پا نمي نشينيم
اينك پرچم شما بر ذوش ماست و ما صدايتان
هستيم با فرياد مرگ بر اثل ولايت فقيه
No comments:
Post a Comment